Eğitim, bir iş kolu değildir. Eğitim, bir meslek değil, sektör hiç değil. O zaman nedir diye sorarsanız, hayatın kendisidir ve mücadelesidir. Yaşama dair hangi işe imza atılırsa atılsın hepsinin merkezinde eğitim vardır. Bu değişmez bir durumdur.
Bireylerin eğitiminin anne karnında başladığına dair bilimsel çalışmalar zaman zaman gündeme gelir. Lakin kesin bir durum vardır ki; o da, doğum ile başlayıp ölüme değin devam eden dinamik bir süreç olduğudur. Ancak esas olan eğitime hangi gözle bakıldığıdır. Bu bağlamda biz eğitimi "karakter" yoksa "kariyer" için mi inşa etmeyi kıymetli görüyoruz? * Sorunun cevabı basit değilmi* Karakter inşasını sağlıklı yapamayan bireylerin, kariyer planlaması ve yaptıkları ile yaratacağı olumsuzluklar tahmin etmek zor değildir.
Karakteri zayıf kariyer sahibi kişilerin kimlikleri şunlardır: Maddiyatçı, çıkarcı, sahte ilişkiler kurar. Mevki, makam, şöhret, paye peşinde koşar. İnsani değerleri içselleştiremez, grift ilişkiler kağı oluşturur. Egosunun esiridir. Hak etmediği gücün içinde boğulur. Bildiğininin cahili olur. Çok bilmiş itibar peşinde koşan, bencil, ukala, kibirli, sevimsiz, itici olurlar. Topluluğu esir alırlar. Sonradan görme, ne oldum delisi insanlar olurlar..
Aldığınız bir bıçak yeni görünür ancak bileme işleminden geçmezse yeni de olsa işe yaramaz. Kaliteli görünür her hangi bir şey kesmeye kalktığınızda size zorluk yaşatır. Onun için yeni de olsa onu bileme aşamalarından geçiririz. Kariyeriniz güzel görünebilir ancak karakter işleminden geçmemişse, topluma ve çevresine sorundan başka bir şey veremez.
Maalesef bu tipler toplum için en zararlı olanlardır. Bunların toplumda yarattığı erozyon, kırılma ve yıkımı hiç bir şeye telafi edemez. Bu durum geri dönülmez sonuçlar yaratır.
Yıllar önce bir hasta ziyaretindeki anımı sizlerle paylaşmak isterim.
Babam yaşındaki büyüğümüz geçmiş olsun ziyareti yaptım. Abimiz, kısa süre sonra konuyu eğitime getirdi. Dedi ki:" Sizin aileye çok imreniyorum, okudunuz, aldığınız eğitimin hakkını vermeye çalışıyorsunuz, görüyorum. Keşke benim çocuklarımda okusaydı da bende görseydim. Ama başaramadım."
Neden böyle düşünüyorsun dedim? Dedi ki: " Param, malım, mülküm var. Ama bir kravata yenildim dedi. Bir gün bir devlet dairesine işimi yapmak için gittim. Müdürünün kapısında vatandaş kuyrukta. Ben kuyruğa bakmadan doğrudan müdürün yanına vardım.
Müdür: " Beyefendi sıraya gir, vatandaş bekliyor dedi. Vatandaşı düşünen kim. Havalıyım, güçlüyüm paralıyım ya. Müdür tekrar bana, " lütfen sıraya giriniz " dedi. Bu arada sıradakiler durumu seyrediyor. İşimi halletmek için önündeki kağıdın altına bir miktar sokuştırayım dedim, demez olaydım. Adam benim tavrım üzerine ayağa kalktı.
Dedi ki; "Beyefendi kusura bakma ama senin paran, pulun, gücün beni hiç alakadar etmez. Bana da hiç sökmez. Onlar senin meselen. Bana hakkımı devlet veriyor. Ben bugüne gelene kadar çok emek verdim. Beni bir anne-baba, öğretmen, millet okuttu, yetiştirdi. Senin varlığın, gücün, paran benim boğazıma taktığım kravatımı satın alamaz. Sen git paranı kendi ihtiyaçların için kullan. Sen kim olduğunu zannediyorsun. Senin, bu bekleyen vatandaştan farkın ne dedi."
Beni orada vursaydı da ölseydim. Hayatımda ben böyle bir dersi o ana kadar hiç bir yerde almadım. Adam bana öyle bir ders verdi ki o ana kadar elde ettiklerimin hiç olduğunu hatırlattı bana. Utandım, rezil oldum. Böyle rezil duruma hiç düştüğümü bilmem. Birşey diyemeden önüme baka baka işimi de yapmadan oradan ayrıldım. Dedim ki kendime, sen bunu hak ettin. İşte bunun üzerine çocuklarımı okutma kararı aldım, mücadele ettim ama dördünden birini dahi okutamadım. Halen yaşadığımın ve yapamadığımın mahçubiyetini üzüntüsünü yaşıyorum." dedi.
Kim ne derse desin insana dokunan onu etkileyen tesir eden tüm iş Eylem plan proje kazanımların hepsi eğitimin parçaları eğitimi okula hapseden anlayışın eğitimden alabileceği herhangi bir değeri Erdem'i ve sonucu olamaz bu durumda yol karakter değil kariyer inşa etmek olmalıdır unutulmamalı ki bir devlet ve Medeniyeti büyüten yücelten yok olmaya da mahkum eden eğitimdir Neticede eğitim yaşamın merkezine alınmadıkça istenilene ve ideale ulaşmak mümkün olmayacaktır.
