Son zamanlarda öyle insalar türediki kendini kıymetli, bulunmaz Hint kumaşı zannediyor, o olmazsa herşey batar gider, perişan olur. 

O varsa herşe var, o yoksa hiçbir şey yok.

Ondan kıymetli hiçbir şey yok.

Herşeyin en iyisini bilir, bilmediği birşey yoktur.

Bencilce, ukalaca, egoist davranır. Ama ona sorarsan çok nazik, kibar,  mütevazidir. Herkesi, herşeyi düşünür. 

Hâlbuki; başkasının bildiğine itibar etmez, etmediği gibi saygı da duymaz.

Üstelik kendisi herkesten saygı ve sevgi görmek ister.

Niye ? 

Bilim, kültür, sanat, tarih, edebiyat, ekonomi, siyaset, spor velhasıl her şeyden bilir. 

Mübarek kendini Google misali allemi cihan zanneder.

Kendisini;  özel, seçilmiş, insanlığa  adanmış  hizmetkar kabul eder.

Etrafındakiler onu bu yönde pompalar. 

Ondan cesaret alan yalaka dalkavuklar da onun gibi hareket etmeye başlar.

Hele de parası, malı mülkü, mevki makamı varsa gözü körelmiş çok bilmiş cahilin babası olur.

Dahası etrafına yuvalanan dalkavuklar onu gerçeklerden soyutlar kendisine suni bir ortam oluştururlar. Değerlerini, kimliğini kaybetmiş ve çevresinden yaşadığı toplumdan uzaklaşmış gerçeklere uzak bir kişilik ortaya çıkar.

Bildiğinin kölesi, bilmediğinin cahilidir artık. 

Sevgisiz, acımasız, merhametsiz, nezaketsiz kimliğe bürünür.

Kendisini haklı, adil, doğru, gerçekçi görürken çevresinin tam tersi olduğuna düşünür.

İnsanlarla dalga geçmeye, insanlara tepeden bakmaya, hakaret etmeye başlar. Eylemleriyle söylemleriyle zorluklarla boğuşanların yaralarına tuz basmaya başlar.

Hiçbir olumsuzluk yokmuş gibi herşeyin güllük gülistanlık olduğunu düşünür. 

Sabretmeyi, şükretmeyi, olanla yetinmeyi öğütler, kendisi sultanlara layık sofralarda yer içerken,

Sana bana bir lokma bir hırka edebiyatı yapar, öğütler verir.

Tepki verirsen seni nankörlükle itham eder. Daha da ileri gidersen hain ilan eder.

Etrafındaki dalkavuklar ondan cesaret aldıkça  şımarır,  akla ziyan işler, normal insanın yapmayacağı insanın onurunu yaralayıcı, aşağılayıcı, dalga geçen sözler sarfederler.

Cehalet, kibir, gurur öyle gözlerini kör eder ki; toplumdan kopuk, kendileri ütopik bir dünya oluştururlar.

Gururlu, kibirli, tepeden bakan, olup bitenden, etrafında olanlardan habersiz, gözleri gören ancak gerçekleri görmeyen kulakları duyar ama aslında duymaz rolü yapan  egosunun, nefsinin esiri olan, kendi duygu ve düşüncelerinin kölesi olan gerçekleri akledemeyen dimağı körleşmis, akıl yoksunu sayısız cahiller ordusu ortaya çıkar.

Cahiller güruhunun olduğu yerde ayaklar baş başlar ayak olur.

İşte o zaman felaketin kapısı açılır.

İşte o zaman karanlık günlere giden  yolun taşları döşenir.

Allah bizleri bu ve benzeri zihniyetten, cahilden, cehaletten korusun.