Hayat bir okul şüphesiz. Yaşarken öğreniyoruz öğrenmesine de, bazı şeyler hakikaten yaralayarak, kanatarak ezber ediliyor. Yazık..

On sekiz yıl önce Trabzon’a gelmişim. Alışmaya, öğrenmeye çalışıyorum.

Ortamlarda hep aynı söylem; “Trabzon ilginç bir yerdir. Şehrin dışında her konuda birlik görünenler içeride her fırsatta birbirini yerler. “

Bir başkası; “Aman burada biri bir şey yapmaya görsün, anında taklit edilir. İş açarsın aynısını açarlar, giyersin benzeriyle gezerler.”

“Burada herkes hata arar, başkasının yanlışıyla beslenir dikkat”

“Vefa kelimesinin karşılığı bilinmez buralarda. Yaparsın unutulur.”

Yok artık demişliğim çoktur ama, zaman gösterdi bir kısmını bana da.

Fakat en çok şu vefa işine takılmışımdır

Birlikte ayağa kalkanlar, bir amaç için ortak savaş verenler, çalışıp didinenlerin en küçük fikir ayrılığında tüm paylaşılanları suya yazdığını görüp üzülmüşümdür.

Elbette insan olan her yerde yaşansa da bu tip olaylar, nispeten küçük bir şehirde bir arada olan insanlar iki el parmaklarını geçmeyince daha bir göze göze giriyor.

Zihinlerde, yaşanmışlıklarda haksızlığa uğrayanlar sustukça terazi yanlış tartmaya devam ediyor.

Malum olduğunuz gibi bazen, kişisel çıkar beklemeden hizmet verenler sorunları büyütmemek adına gitmeyi tercih ederler.

Tahammül edemedikleri, midelerinin kaldıramadığı kurgu düzenleri terk eden bu kimseler, istemese de duyar leşçilerin çığlıklarını. Bu da kuralmış gördük anladık.

Fakat gelinen sonuç ne olursa olsun birlikte verilmiş çaba, vefayı gerektirir.

Aksi hakikaten insan olmakla bağdaşmaz. Pek tabii kötü tohuma değil lafım.

Oradan umudum yok da, değişir umuduyla daha insansı bulduklarıma bu göndermeler.

Keser dönse sap dönse, gün gelse hesap dönse, bu hesapları bile isteye kanatarak yazmamışlara diyorum.

Zorlama yok. Nihayetinde, HAS’ların vasıflarındansa vefa, HAM’ların ki de yok saymak olmalı.

Yine de tercihiniz buysa; siz emanet koltuklarda kıymetlinizi ısıtmaya çalışırken, insanlığınızın yitişine acıyarak bakarız.

Bol şanslar.

Trabzonspor cephesinde yaşanan kötü grafik hepimizin canını sıkıyor. Takımda gözlemlenen isteksiz ve vazgeçmiş tavır, alışkın olduğumuz hırçın mücadeleci geçmişle uyuşmuyor.

Geçici bir rahatsızlık olduğu umuduyla ACİL ŞİFALAR diliyorum.