Bu galibiyet de en güzeli neydi biliyor musunuz ?

Trabzonspor’un yıllardan beri Avrupa kupalarında oynadığı tüm maçların istatistik sonuçlarında yediği gol, attığı golden hep fazlaydı. Yani averajı hep eksi de idi yıllardır ve bu benim hep canımı sıkardı.

Bu maç öncesinde de attığı gol, 144 yediği gol 146 idi, Trabzonspor’ un.

Bu gece bordo mavililer attığı ve yediği golü eşitledi 148… Ohhh be.

                                           *

Karşılaşma öncesinde bu maç 2 olmaz dedim.  Aklımdan beraberlikte geçiyordu ama maç başladığında Limassol’un  teknik adamı  Christoforou’nun  3  as oyuncusu Fildişili Abraham, Arjantinli Sangoy ve Fransız  Meriem’i  yedek kulübesinde oturttuğunu gördüm.  Anladım ki adam maçtan önce, çok ta önemli değil diyerek havluyu atmış bile.

Başlama düdüğüyle Apollon Limassol FC  takımının, oyunu kendi  yarı alanında kabul ettiğini fark ettim.  11 kişide kendi  yarı alanında alan savunması yaparak oyuna başladı. Buda Trabzonspor’ un son zamanlarda ilk kez bu kadar rahat top çevirmesine ve ayağa pas yapmasına sebep oldu.

Bordo mavili takıma rakibin bu anlayışı, tereyağlı, yumurtalı, yuvarlak açık kıymalı pide gibi geldi.

                                          *

Ardı ardına 23 ve 25.dakikalarda Olcan ve Soner ‘den gelen goller, ev sahibinin ilk yarı sonunda  soyunma odasında rahat gitmesini sağladı.

Hele 2.yarının başında UEFA Avrupa liginin gol kralı Henrique’nin yüzde yüzlük  golü yine kaçırması, ilerleyen dakikalarda nefesleri  tutturdu. Daha öncede yazmıştım adam biraz teknik olsa yok mu, çok işler yapacak . yumuşak olmayınca ayaklar direk vazifesi görüyor.

Bu 90 dakikada fark ettiğim bir şey daha vardı. Sanırım Bosingwa Trabzonspor un sağ kanadına lüks gelmeye başladı. Adam oyunu çift yönlü görüyor, bence içerdeki maçlarda sağ iç oynamalı, çok daha faydalı olur.

                                           *

Tam 61. dakikada Kadir Keleş’ in nefis ara pası ile gecenin ismi Olcan’ın şık golü, farkı 3’ e çıkartması herkese rahatlık verdi.

Yağmur ve soğuğa rağmen biz bu takımın taraftarıyız diyerek, tribünlerden gelen 10.yıl marşı ve ne mutlu Türküm seslerinin  Avni Aker ‘de yıllar sonra duymak, sanırım bir çok güzel çağrışımı da beraberinde getirdi.

Her hangi çok önemli bir nedenleri olmadan Trabzon’da karşılaşmayı ekran karşısında seyredenlerin kendi taraftarlık boyutlarını bence sorgulamaları gerekir diye düşünüyorum. İyi gün taraftarı, yoksa kötü gün taraftarı mıyız ? diye.

Yalnız, taraftarlar sesli destek de  bu maçı bırakıp, yine Fenerbahçe semalarına gidince takımları oyundan kopmaya başladı.

Limasool’ un teknik adamı 3 as oyuncusu  Abraham, Sangoy ve Meriem’i  de oyuna sokması bu yarıda, tehlikenin ayak sesleri gibiydi, öylede oldu.

                                        *

Kendi yarı sahasına yerleşik oynayan  Rumlar , 3 önemli oyuncusunun sahaya ayak basmasıyla şekil değiştirdi. Kaybedecek bir şeyleri de olmayınca 3-0’dan sonra Trabzonspor’un üzerime gitmeye başladı son 25 dakikada…

Önce Abraham ‘ın akıllı kafa golü geldi. Sonrada Alman hakem Manuel Grafe ‘nin penaltı hediyesi. Kadir Keleş,  rakibi Abraham’a  dokunmamasına  rağmen,  penaltı  vermesine önce Rumlar şaşırdı sonra tüm tribünler, herkes birbirine baktı ne oldu da penaltı oldu diye.

Bu seferde Sangoy  penaltıdan farkı tek gole  indirince,  3-3’ lük Lazio maçı aklıma geldi.

Eğer son ayların takımdaki en formda adamı Olcan’ın frikik golü gelmeseydi , bu maç aha buraya yazıyorum kesinlikle 3-3 biterdi.

Olcan’ın kendi adına 3.  takıma adına attığı 4. gol, Trabzonspor’ un İtalya deplasmanına  daha güçlü gidecek olmasını sağladı.

Sarı kart cezalısı durumuna düşen Zokora Lazio maçında yok. Trabzonspor'un Avrupa kupalarında 13 maçtır mağlubiyet yüzü görmemesi de İstanbul takımlarının darısı başına.

                                        *

Janko, Alazinho ve  Abdülkadir ‘in oyuna girmeleri bir tarafa, Janko oyuna girdiğinde Henrique oyunda kalıp da, Mustafa hoca çift santrafora dönseydi,  Limassol  5’ lik olurdu. Niye kendi sahasında tek santrafor oynar bu takım, onu çözmeye çalışıyorum.

Onur ‘un yine kalede sağlam durması ve bu galibiyet skorun gelmesi Trabzonspor’u 32 takımın yer alacağı  eleminasyon sistemine soktu. Bu çok büyük bir başarıdır, ne derseniz deyin, gönülden tebrikler.

Galatasaray  10 kişilik Real Madrid takımından  fark yiyerek bizleri rezil etti. Ülkenin futboldaki onurunu kurtarmak yine bu gece Trabzonspor’a kaldı.

Ama gel de bunu Yıldırım Demirören denilen beyzade ye anlat!..

Trabzon, Lösemili çocuklar için hastaneyi, toplu taşımacılık için raylı sistemi acilen bekliyor.