Tatil için memleketlerine gelen gurbetçilerle sohbet etme fırsatı buluyorum zaman zaman..
Hepsinin ayrı bir öyküsü var..
Ekmek, iş ve aş peşinde kopmuşlar Trabzon’dan..
Yaşadıkları sıkıntılar,karşılaştıkları zorluklar ve mücadeleleri öyle kolay değil.
Kimi 30 yıl olmuş kimi daha çok yeni..
Her tatil sezonunda soluğu burada alıyorlar..
Çoğu kendini veriyor yaylaların serin havasına
Bir çoğu ise fındık ve çay işinden kaçamıyor..
Aileye yardım, akraba, komşuya yardım derken bahçede adeta mahsur kalıyorlar!
Fındık toplamadan kaçanlar ise doğru denize kaçıyor haliyle..
Hele bu sıcaklarda denizden çıkılır mı?
Gurbetçilerimizin hepsinin ortak sevdası ise aynı..
Hepsinin tek aşkı ve sevdalısı Trabzonspor…
Trabzonspor deyince akan sular duruluyor..
İnanın yok böyle bir şey.. Paris’te gözlerimle şahit oldum..
Paris Trabzonlular Derneği Başkanı Bülent Cumur’un misafiri olarak gittiğim Paris’te gördüm ki gurbetçilerimizin rüyalarına bile Trabzonspor girmiş..
Cumur ailesi Paris’te Trabzon ve Trabzonspor için büyük bir şans
Fransa, Almanya, Hollanda, Belçika gibi Avrupa’nın bir çok şehrinde durum aynı..
Burada yaşayan sadece Trabzonlu hemşerilerimiz değil Türklerin büyük bölümünün kalbi Trabzonspor için atıyor..
Biz burada Trabzonspor kaybettiği zaman bir damla gözyaşı döküyorsak onlar on katı daha fazla ağlıyor ve üzülüyor..
Bu gerçeği kabul etmek gerek..
Trabzonspor yurt dışına maçlara çıktığı zaman işini-gücünü bırakıyor insanlar binlerce km uzakta da olsa takımı gidip destekliyorlar
İnanın gurbetçiler hepimizden daha çok Trabzonsporlu..
Bu tarif edilemez bir tutku..
Trabzonspor’un büyüklüğü zaten buradan geliyor..
Fakat biz bu büyüklüğün ne kadar farkındayız ne kadar bu konuda samimiyiz elbette bunu sorgulamak gerek..
Trabzonspor bu şehir için büyük bir marka..
Asla bu markayı sıradanlaştırmamak gerek..
Hepimize düşen görevler var.Trabzonspor’a sahip çıkarken her türlü ön yargılarımızdan,çıkar ilişkilerimizden ve kafa hesaplarından vazgeçmeliyiz..
Trabzonspor’u vicdan ve cüzdan arasına sıkıştırmadan sevmeliyiz..!
