Doğu Karadeniz'in sarp yamaçlarında, baharın gelişiyle birlikte kırsal hayat hareketlenmeye başladı. Bölge kadınları, her yıl olduğu gibi bu yıl da tarla ve bahçe işlerine kaldıkları yerden devam ediyor. Sabah namazıyla birlikte başlayan mesai, akşam ezanına kadar sürüyor. Sırtlarında sepetleri, ellerinde kazmalarıyla çetin doğa koşullarına meydan okuyan Karadeniz kadınları, hem üretimin merkezinde yer alıyor hem de aile bütçelerine katkı sağlıyor.
Fındık bahçelerinden mısır tarlalarına, çaylıklardan patates ocaklarına uzanan bu zorlu ama kararlı emek yolculuğunun başrolünde yine Karadeniz’in cefakar kadınları var. Yağmur, sis, dik yamaçlar ve rüzgar onlar için engel değil; aksine doğayla kurdukları kadim ilişkinin bir parçası.
“Yorgunluğu düşünmüyoruz, severek yapıyoruz”
60 yaşındaki Emine Yıldırım, çocukluğundan beri hayvancılık ve tarım işleriyle uğraştığını belirtti. “Çocuklarımız şehirde, okumaları için destek olduk. Ama bize ‘artık çalışmayın’ diyorlar. Biz alıştık, yapamıyoruz. Sabah namazında kalkar, inekleri yedirir, sonra da bahçeye geçerim. Yoğurt, süt, tereyağımızı kendimiz yaparız. Komşularla dayanışma içindeyiz. Doğal yaşıyoruz. Karadeniz kadını olmak gurur verici” ifadelerini kullandı.
“Hayatım bu topraklarda geçti”
Bir diğer üretici Zehra Karpuz ise doğanın uyanışıyla birlikte üretim sezonunun başladığını vurgulayarak, “Çiçekler açtı, yaylalar şenlendi. Mısır, fasulye, lahana ekiyoruz. Komşularla tarlada birlikte çalışıyoruz. Burada doğduk, büyüdük ve hayatımız bu topraklarda geçti. Mutluyuz” dedi.
“Şehir hayatı bize göre değil”
Ayşe Yıldırım da yaz boyu süren yoğun çalışmaya değinerek, “Şu anda mısır, fasulye ve patates ekiyoruz. Ardından hayvanlar için çayır biçimi başlayacak. Yayla zamanı geliyor, 3-4 ay orada kalıyoruz. Evet coğrafya zor ama biz alışkınız. Şehirde duramayız, burası bizim yerimiz” diye konuştu.
Kaynak:
