Yerel seçimler öncesinde Trabzon’da, hem Büyükşehir hem de Ortahisar adaylarından artık geleneksel olarak suyu akıtmak, çöpü toplamanın ötesinde “yerel kalkınma” konusunda da (yeni nesil belediyeciliği) gündemlerine almaları gerektiğini yazmıştım.

Seçim bitti.

Ne oldu?

Tınn…

Yedi dil bilen mükemmel animasyonlarda anlatılan projeler sunuldu.

Sunuldu da ne oldu?

Devlet bizden bağımsız bir şey gibi algıladım yine.

Yerel Yönetimlerin ağabeylik sorumluluğunu, seçimlerden sonra hatırlatma gereği duyuyorum. Buna fikri takip ya da “savunuculuk” diyebilirsiniz. (Bu savunuculuk işine ağabeylik modeli de diyebilirsiniz)

Seçilmiş ya da atanmışların kendi bildikleri kadar olmamalı bu işler.

STK’ların büyük bölümü amaçları ile ilgili keşke masaya üçyüz- beşyüz sayfalık derinlemesine analizler raporlarla masaya oturabilseler ama nerdeee…

Sorun, yerel kaynak yaratmak kadar verimli kullanmaktır.

Merkez göndersin, belediye payı yetersiz ise yerel kaynakları harekete geçirmek üzerine kafa yoralım olarak özetlenebilir söylediklerim,

Yerel kaynak üretmek için fikir aramak, yoksa üretmek

“Kaynak yok mazereti yerine kaynak üretmek” savuşturulacak bir konu değildir.

Benzer belediyelere bakın diyeceğim ama…

Dünyanın en değerli şeyi “veri (data)”; gramı kaç lira derseniz; inanılmazdır.

Üç üniversitesi olan Trabzon için konuşulacak çok şey var.

Proje proje proje

Yerel yönetimler icraat yeridir.

Kaynaklarımız neler? Anlaşılır bir sorudur.

Verimlilik de öyledır.

Bir kere daha “kaynak yaratmak da en başta gelen görevimizdir”.

Üç Üniversitemizden Trabzon için katkı sunmaları onurların en büyüğüdür.

Ticaret Sanayi Odamız, Borsamız, Doğu Karadeniz İhracatçılar birliğimiz var.

Yerelin harekete geçmesi demek, yerel aktörlerce hayata geçirilecek heyecan dalgası yaratmak demektir.

Yerel kalkınmaya liderlik yerel yönetimlere düşer; davet edilseler gelmezler mi?

Boş da sayılmayız hani.

Üstelik elimizde katılımcı tekniklerle yapılmış, gelecek tasavvurumuza yol gösterecek raporlar da var. Sektör mü istiyorsunuz?

Alın size bir sektör: Yenilenebilir enerji kaynaklarımız.

Dünyada 3.000 (üçbin) enerji koperatifi var, bizde bir (1) tane.

Kalkınmanın yerel lokomotifi olun.

Bir yerel kalkınma modeli olarak kooperatifçilikte örnek bir model yaratın.

Bir kooperatif bir ilçeyi bazen bir ili abat eder.

Bu modelin en başına yüksek katma değerli işleri yazalım istiyorum.

Sektör olarak en başlara “güneş enerjisi enerji” (GES) üretimini de yazıyorum.

Kooperatif GES karlı mı?

Evet.

Giresun’un güney yamaçlarında üçyüz dönüm arazi üzerinde kurulması tasarlanan GES bir kooperatif Örgütlenmesi şeklinde yoluna devam edecek.

Başarılı dünya örnekleri var mı?

Sadece kooperatifler, kendi ihtiyaçları dışındaki enerjiyi 13 cente satabiliyorlar.

En büyük 300 kooperatif ve Mütüel (kooperatif), toplamda 2 Trilyon 18 Miyar Dolar üzerinde bir ciro bildirdi.

En büyük 300 sıralamasında ilk 10’a giren kooperatif işletmeler ve bulundukları ülkeler aşağıdaki listede gösterilmekte:

1. Groupe Crédit Agricole (bankacılık), Fransa

2. Groupe BPCE (bankacılık), Fransa

3. BVR (bankacılık), Almanya

4. Zenkyoren (sigortacılık), Japonya

5. REWE (perakende ticaret), Almanya

6. Group Nippon Life (sigortacılık), Japonya

7. ACDLEC — E. Leclerc (perakende ticaret), Fransa

8. Groupe Crédit Mutuel (bankacılık), Fransa

9. Zen-Noh (sigortacılık), Japonya

10. State Farm (sigortacılık), ABD

Yerel seçimler öncesinde dediklerimi seçim sonrası için tekrar söylemek gerekirse; Trabzon’da, hem Büyükşehir hem de Ortahisar suyu akıtmak, çöpü toplamanın ötesinde “yerel kalkınma” konusunda da yerel kaynakları harekete geçirmenizi bekliyoruz.

Kaynak yaratmak, verimlilik, gelecek tasavvuru...

Trabzon’un, yüksek katma değerli işler üretmesi konusunda Liderliğinize ihtiyacımız var.