Anahtar Deliği 22.12.2025 - Bir şehir futbolcuyu neden reddeder?

BİR ŞEHİR FUTBOLCUYU NEDEN REDDEDER?

Beşiktaş’ta Rafa Silva krizi bir türlü aşılamadı. Deyim yerindeyse Portekiz’in banliyolarından çıkıp gelen futbolcu, İstanbul’da mutlu olamadı. Şehri de, takımı da, ortamı da beğenmediği aylardır konuşuluyor. Uzun bir aradan sonra Çaykur Rizespor maçı kadrosuna alınsa da oyuna sokulmadı.

Devre arasında yedek oyuncuların ısınma hareketlerini izleyenler,
“Silva idmanda da böyleyse sadece baraj olmaya yarar” yorumunu yaptı.

Hocası Sergen Yalçın’ın, “uyumunun ve idman verimliliğinin yüzde sıfır olduğu” yönündeki açıklaması da tabloyu net biçimde ortaya koydu. Bu bir kan uyuşmazlığı meselesi… Olmayınca olmuyor.

Trabzonspor ise Uğurcan’ın ayrılığı sonrası Andre Onana’yı son dakika transferi olarak kadrosuna katmıştı. İngiltere’de forma giyen Kamerunlu file bekçisi, kariyerinde neredeyse tüm başarıları elde etmiş bir isimdi. Trabzon’u, Süper Lig’i ya da Trabzonspor’u beğenmeyebilirdi. Ama öyle olmadı.

Hakem skandallarıyla 1-0 kaybedilen Fenerbahçe maçından itibaren sahaya yalnızca yeteneğini değil, ruhunu da koydu. Kısa sürede arkadaşlarıyla mükemmel bir uyum yakaladı. Takımı toparladı. Tecrübeli isimlerle yakın dostluklar kurdu. Gençlere gönüllü ağabeylik ve adeta hocalık yaptı.

“Onana’nın Trabzon’daki Bir Günü” başlığıyla yayınlanan videolu haberde söyledikleri ise her şeyi anlatıyordu:

“Bazen önüme araba kırıyorlar, inmek zorunda kalıyorum.
‘Bir fotoğraf çekmeden gidemezsin’ diyorlar.
‘Onana stop stop’ diye bağırıyorlar.
Ben de durup çektiriyorum.
Alıştım; hatta bu sevgi beni Trabzon’a daha çok bağlıyor.”

İki marka isim…
İki açık öykü…

Herkes her şeyin farkında. Çünkü Trabzon bir kültür, Trabzonspor ise bir üst kimliktir.

Bu arada Galatasaray yönetiminden sızan bilgiler de dikkat çekiciydi. Son yönetim toplantısında,

“Uğurcan transferindeki tek sonuç pişmanlık.
Ligde belki iş yapar ama iyileşse bile Şampiyonlar Ligi performansı yeterli değil.
En geç sezon sonunda marka bir kaleci almak zorundayız.”

İfadelerinin kullanıldığı konuşuluyor. Bu sözler, hem Uğurcan’ın hem de Günay’ın rekabete zorlanacağının da açık bir göstergesi oldu.

Trabzonsporluların tepkisi ise netti:

“Galatasaray’da hâlâ 3 milyon euromuz duruyor.
Paramızın tamamını versinler,
kimi getirirlerse getirsinler.
Bize eski kaleci lazım değil.”

Evet…
Her yer Trabzon değil!..
Herkes hak ettiğini yaşıyor.

***

ONUR KIRICI İLANLAR VE TRABZONSPOR!

Trabzonspor, özellikle A.Ş. olduktan sonra birçok korsan firma ile hem fiziki hem de sanal pazar alanlarında, ayrıca hukuk arenasında uzun ve zorlu mücadeleler verdi. Bu mücadelelerin bazıları 30 yıl içinde sonuçlandı, bazı durumlarda ise uluslararası engeller, Bordo-Mavili kulübü mağdur etti.

Marka haklarının ihlali, Türk Ceza Kanunu kapsamında suç teşkil ediyor ve 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu’nun 30. maddesinde cezai yaptırımlar öngörülüyor. Trabzon’da, ilk ve üst dereceli mahkemelerde bu kapsamda açılmış onlarca dosya bulunuyor.

Trabzonspor, bu dosyalar üzerinden haksız, usulsüz, markasız ve bandrolsüz ürünleri toplatıyor; sorumluların da yargılanmasını sağlıyordu. Ancak son dönemde, doğrudan telefonla aranarak ve sosyal medya platformlarına ilan verilerek taraftara ulaşıldığı, çeşitli ürünlerin pazarlandığı görülüyor.

Bu ürünler arasında çakma logolu mamuller, formalar, atkılar, isimlikler, plakalıklar, hatta inşaat malzemeleri bile yer alıyor. En çarpıcı olanı ise iç çamaşırı.

Türk Milleti’nin en önemli kültürel hassasiyetlerinden biridir;
“Biz Amerikalılar gibi ülkemizi sonradan keşiflerle bulmadık; bayrağımızı ve tuttuğumuz takımın amblemini yere sermeyiz, üzerine basmayız ve şort vs. olarak giymeyiz” deriz.

Ancak sahte Trabzonspor ürünleri arasında ne yazık ki boxer’lar da var.

Taraftarlar, bu ilanların tüm kayıtlarını alarak kulübe iletti. Fakat buna rağmen kulüpten herhangi bir hamle gelmiyor. Biz burada ürünün kalitesine ya da fiyatına bakmıyoruz. Çünkü böyle bir ürünü Trabzonspor Kulübü’nün asla satmayacağını çok iyi biliyoruz.

Her Trabzonsporluyu rahatsız eden böylesi bir usulsüzlüğün üzerine neden gidilmiyor, bunu sorguluyoruz.
Yayın engelleme işlemi yapıldı mı?
Hukuki girişimde bulunuldu mu?
Adli süreç nedir?

Nasıl ve neden hâlâ “Trabzonspor boxer’ı(!)” adı altında ilanlar yayınlanabiliyor?

***

OCAĞIN HEDEFİ KAYALIK MI, ÇAM ORMANI MI?

Yomra’da gerilim yükseliyor. Özdil Mahallesi’nde yapılması planlanan taş ocağına karşı çıkan vatandaşlar, hem firma yetkililerine hem de bürokrasiye tepkilerini yüksek sesle dile getirdi.

Bir beton firmasının açmak istediği taş ocağının doğaya, yola ve bölge halkına zarar vereceğini savunan Özdilliler, ormanlık alanda bir araya gelerek “Köyümüzün talan edilmesine izin vermeyeceğiz” diye haykırdı.

Köylüler, lansman ve pazarlık süreçlerinin maden ocağının kimseye zarar vermeyeceği algısı üzerinden yürütüldüğünü, idarenin de bu sürece adeta çanak tuttuğunu ileri sürdü.

Vatandaşlar tepkilerini şu sözlerle dile getirdi:
“Doğal afetler zaten Özdil’in yapısını iyiden iyiye bozdu. Beldeydik, köye dönüştük. En fazla göç veren yerleşimlerin başında geliyoruz. Bir de maden sahası diyerek taş ocağı açıp yolumuzu ve evlerimizi yuvarlanacak kaya parçalarıyla tehdit edecekler. Burası kayalık değil, çam ormanlığı. İzin vermeyeceğiz.”

Bu tür yatırımlarda doğru enformasyon, şeffaf bilgilendirme ve etkin denetim büyük önem taşıyor. Süreç devam ediyor; takipte kalacağız.

***

TAHSİLDE HIZLI, TELAFİDE AĞIR BÜROKRASİ

Vergi dairelerine verilen haciz yetkilerinin kötüye kullanıldığı yönündeki şikâyetler günbegün artıyor. Yaşayan için pek çok harç, vergi ve ceza kalemi söz konusu. Bunların bir kısmı mükellefe bildiriliyor, bazıları ise farklı nedenlerle muhatabına ulaşmıyor.

Mal varlığı üzerine konulan hacizlerin kaldırılması için ise vatandaş ekstra uğraşmak zorunda bırakılıyor. Trabzon’da da aynı yönde ciddi sorunlar ve şikâyetler bulunuyor.

Örneğin, vergi daireleri icra servislerinin; “Amme borçluları ile ilgili olarak 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ve ilgili mevzuat hükümleri çerçevesinde haciz uygulaması ve taşıma işlemini yapmak, borçluların durumunu sürekli olarak izlemek, haciz tutanağında gösterilen menkul malların koruma ve saklama işlemlerini yapmak, haczedilen malların satışını yapmak” gibi geniş yetkileri bulunuyor.

Ancak bu yetkilere sahip olan birimler, tesis ettikleri hacizleri borç ödense bile kaldırmamakta direniyor. Bunun gerekçesi olarak da yönetmelikte “Haciz işlemi, paranın ödenmesi ile derhal kaldırılır” hükmünün açıkça yer almaması gösteriliyor.

Menkulleri üzerine haciz konulan bir vergi borçlusu, borcunu online olarak ödemesine rağmen haczin günlerce kaldırılmadığını, arayıp hatırlattığında ise “Dikkat etmemişiz, hemen kaldıralım” cevabını aldığını ifade ediyor.

Tahsilde hızlı, telafide ağır kalan bir bürokrasi… Üzülüyoruz.