Trabzonspor maça çok kötü başladı. Ne Monaco’nun orta sahadan hücuma geçişlerindeki ne de hücumda yapılan çabuk paslaşmalara defansif olarak tepki veremedi. Maxi Gomez’in sorumsuzca gördüğü erken kart da adeta maçın ilk yarısında havlu atmamıza yetti.

Ben Yedder’in 2 golü ile maç ilk yarıdan eziyete döndü. Ama asıl üzücü olan ilk yarıda oynanan oyuna bakınca 2-0’lık skorun iyi olmasıydı. 2. yarıda değişen bir şey olmadı.

Zorla getirilmiş gibi!
Monaco tarihinde oynadığı en rahat Avrupa kupası maçında, Disasi ile bir gol daha buldu. Uzun süre Trabzonspor’da futbol adına iş yapan oyuncu göremeyince, Abdullah Avcı Bakasetas ve Umut Bozok’u sahaya attı, karşılığını da Bakasetas golü ile aldı. 

Sanırım bu maç özelinde Trabzonspor adına bu maçta yazabileceğim tek olumlu ayrıntı da bu.

Olumsuz anlamda ise saymakla bitmeyecek çok ayrıntı vardı. Oyuncuların sanki maça zorla getirilmiş gibi gözüken vücut dilleri, ligin en iyi kalecisi olarak gördüğümüz Uğurcan’ın topu rakiplerine attığı sayısız pas ve daha maçın başından itibaren mutsuz görüntüsü, düşük konsantrasyonlu ve anlamsızca kendini daha 10 dakikada attıran Maxi Gomez, ilk göze çarpanlar. 

Sonuçta bir maç diyenler olabilir ama bana göre durum çok daha sıkıntılı. Bir takımın oyuncu ya da teknik ekip ayırt etmeksizin Avrupa gibi önemli bir kulvarı kendisine hedef olarak almayışı Trabzonspor’a hiç yakışmıyor.