Köşe yazarı Saygı Öztürk’ün bugün kaleme aldığı “Torpilin Daniskasını Yapıyorlar” başlıklı köşe yazısı Trabzon gündemine bomba gibi düştü.

Öztürk yazısında Trabzonlu bazı isimleri hedef alarak İçişleri Bakanı Süleyman Soylu tarafından açıktan atama ile İçişleri Bakanlığı’nda Bakan müşaviri olarak göreve başlattığını iddia etti.

Öztürk’ün bu iddialarına köşe yazısında adı geçen ve Bakanlıkta göreve başlatıldığı iddia edilen Selahattin Aydınlı yaptığı açıklama ile cevap verdi.

Selahattin Aydınlı yaptığı açıklamada şu ifadelere yer verdi;

“Muhalif olmak başka bir şeydir; ilkeli olmak başka bir şey.

Kıskanmak başka bir şeydir; yalan başka bir şey.

Gazeteci olmak başka bir şeydir, Saygı’sız olmak başka bir şey.

Bugün Sözcü Gazetesi’ndeki Saygı Öztürk imzalı bir yazıda maalesef bütün bu kavramların birbirine karıştığını gördük.

Muhtemelen basın özgürlüğü kisvesi altına sığınıp insanların yalan yanlış bilgilerle gelişi güzel itham edebildiği, karakter suikastı yapıldığına üzülerek şahit olduk.

Ya istihbaratı yanlış almış, ya da aldığı istihbaratı beğenmeyip kendi fantazisini kaleme almış.

Mezkur yazıda; benim, Selahattin Aydınlı’nın;

- AK Parti Gençlik Kolları Başkan Yardımcısı olduğum yazılmış.

Hayatımda AK Parti’nin hiçbir teşkilatında, hiçbir kademede görev almadım.

- Sınavlara girmeden, uykusuz kalmadan İçişleri Bakanlığı’nda bakan müşaviri olduğum yazılmış.

Sınavlara girmedim, uykusuz kalmadım çünkü İçişleri Bakanlığı’nda bakan müşaviri değilim. 

Almadığım bir kadro için niye sınava gireyim? Resmi Gazete’nin internet sitesinde arama yapılarak İçişleri Bakanlığında bakan müşaviri olmadığım kolaylıkla teyit edilebilir. 

Kaldı ki;

Bakan Müşavirlikleri istisnai kadrolar olup doğal olarak herhangi bir sınav uygulaması olmadan üçlü kararname ile alınan kadrolardır. Ucuz duygu sömürüsü yapmanın alemi yoktur.

-İçişleri Bakanımız sayın Süleyman Soylu’nun yanında, İçişleri Bakanlığı’nda Bakan Müşaviri olduktan sonra TRT’ye geçişimin sağlandığı yazılmış.

Olmadığım Bakan Müşavirliğinden durduk yere niye TRT’ye geçtiğimi anlamamakla beraber, bu hikayenin belki de tek doğru tarafı, halen TRT Genel Müdürlüğü kadrosunda olduğumdur. Ancak hikayenin Saygı Öztürk açısından acıklı tarafı şudur ki bendeniz memuriyete 2011 yılında Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nda Basın Müşaviri olarak adım attım.

Yani yeni memur değilim.

6 yıllık devlet memuruyum.

Daha sonra TRT’ye geçtim ve TRT’den de geçici görevlendirmeyle İçişleri Bakanlığı’na Basın Danışmanı (dikkat, müşavir değil) olarak geçici görevlendirmeyle geldim.

Yani İçişleri Bakanımız Sayın Süleyman Soylu tarafından memur yapılmadım.

Tekrarlıyorum 6 Yıldır devlet memuruyum. Yapılan hukuki işlemde herhangi bir anormallik bulunmamaktadır. Devlet memurluğu yapmış herkes, buradaki silsileyi çok rahat şekilde kavrayabilir.

Keza diğer bakanlık müşavirlerimiz Erdem Sürmen ve Ali Faik Hacıoğlu’da 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 59. maddesine uygun olarak Bakan Müşaviri kadrolarına atanmışlardır.

Türkiye Cumhuriyeti’ndeki bütün bakanlık müşavirleri nasıl atanıyorsa, uygulanan usül aynıdır.

Bu atamalarda KPSS şartı olmadığı ve görev yapan bakanlara müşavirlik hizmeti yapmak üzere uygun göreceği kişilerle çalışabilmesi için kullanılan kadrolar olduğu izaha muhtaç olmayan bir konudur.

Bütün bu yalan, çarpıtma ve manipülasyonların yanında eğer sayın Saygı Öztürk, kendisiyle eski mesai arkadaşı olduğumuzu;

1999 yılında Star Gazetesi’nde Emniyet Muhabiri görevi yaparken, kendisinin Hizbullahçıların gözaltına alınmasıyla ilgili yaptığı haberi, yayın yasağı gelmesinden sonra korkarak haberin altına benim ismimi yazıp servis ettiğini, bundan dolayı kendisiyle beraber ifade vermek için mahkemeye çıktığımızı, orada korkup “bu haberle benim ilgim yok” diyerek yalan beyanda bulunduğunu, suçu muhabirin üzerine attığını yazabilseydi, köşe yazısında en azından bir tane dürüst ve etik paragraf olabilirdi. Maalesef bu şansı da ıskalamıştır.

Yalan ve belaltı vurmayı Türk basınının sırtına bir kambur olarak yükleyen bu zihniyetin bu ülkeye verdiği zararı tarif edecek kelime bulamamakla beraber, kendisinin bu zihniyetle asla bu ülkenin basın tarihine nakşolmuş bir gazeteci olamayacağını, bulvar gazeteciliğinden öteye gidemeyeceğini bilmek bizler için yeterli tesellidir. Kamuoyuna “Saygı’yla”  duyurulur.”