21 yüzyıl başlarında yaşanmış uzak doğu süper depremlerinin enerjileri 20. yüzyılda olduğu gibi Türkiye’deki faylar üzerinde etkili oluyor.
Hindistan, Endonezya, Japonya gibi uzak doğu ülkelerdeki depremler Türkiye’de yaşanan 7 den büyük depremlerden 10-100 kat daha büyük, 8-9 büyüklüğünde olabiliyor.
Deprem istatistiki çalışmaları 20 yüzyılda Türkiye’de oluşan büyük depremlerle uzak doğunun 8 den büyük depremleri arasında zaman açısından önemli bir ilişkinin varlığını ortaya koymuştur.
Bu özellik Türkiye’deki fayların bağımsız olmadığını, aksine, uzak doğudan batıya doğru göç eden deprem enerjisinin tetiklemesiyle birkaç ay veya yıl gecikmeli depremler üretebildiğini gösterir.
Örneğin uzak doğuda, 1935-1943 tarihleri arasında yaşanmış 8 den büyük 4 deprem zaman açısından Türkiye deki 1939-1944 büyük deprem fırtınasına karşılık gelir.
Beş yıl içerisinde Kuzey Anadolu Fayı boyunca doğudan batıya gelişen 7 den büyük deprem serisi, 1939 Erzincan, 1942 Niksar, 1943 Ladik, 1944 Gerede depremleri bir bakıma 8 den büyük uzak doğu depremlerinin küresel artçıları niteliğindedir.
21. Yüzyıla uzak doğu 20. yüzyıldan daha etkin süper depremlerle girmiştir.
9 büyüklüğündeki 2004 Sumatra ve 2011 Japonya depremleri yanı sıra 8 den büyük 2012 Sumatra depremleri bunun örnekleridir.
Küresel ölçekte bu tür süper büyüklükteki depremlerin 2020 yılına kadar devam edeceği ön görülmektedir.
Sonuç olarak 20. Yüzyılda olduğu gibi 21. Yüzyıl başlarında da uzak doğu süper depremlerinin oluşturduğu deprem enerjisinin Türkiye’deki faylar üzerindeki etkinliği kaçınılmaz olacaktır.
Nitekim 9 büyüklüğündeki 2011Mart Japonya depremiyle 7.2 büyüklüğündeki 2011 Eylül Van depremi bunun bir örneğidir.
Yukarıdaki sav doğru ise Türkiye 21. Yüzyılda, 2004 yılından itibaren yeni bir 7 den büyük deprem üretme dönemine girmiş olmalıdır.