Haber61/Söyleşi Levent Ustabaşı

O karşınıza kimi zaman Julie Kimi zaman Kadriye..

Kimi zaman da Anne olarak çıktı.

Trabzon Devlet Tiyatrosu’nun renkli siması Banu Manioğlu’ndan bahsediyorum.

Rollerine kattığı doğallığıyla çok sevildi. Bir araya geldik. Güzel bir söyleşi yaptık.

Biraz Trabzon’u.. Biraz sahneyi.. Biraz biraz tiyatroyu konuştuk..

Kaç yıldır Trabzon’da görev yapıyorsun? 6 yıldır Trabzon’dayım… Devlet Tiyatrosu’nda 12. yılım oldu. 6 yıl da Sivas Devlet Tiyatrosu’nda çalıştım.

YAŞ FARKI VAR

Sivas ve Trabzon sahnelerinin karşılaştırmasını yapsak.. Klasik bir sorudur ama es geçmeyelim..

Sivas Trabzon’dan 10 yıl sonra açıldı. Dolayısıyla dinamikleri daha farklı. Yaş grubu, repertuar olarak farklı. 10 yaşındaki bir çocukla yeni doğmuş bebek arasındaki farklar gibi de diyebiliriz.

TRABZON’UN ENERJİSİNİ YAŞATIYORUM

Nerelisiniz? Trabzonluyum. Trabzonluların karakterini taşıyor musun?

Kesinlikle. Sahneye yansıtıyor musun? Rolüm gerektiriyorsa tabiki. Enerjisi yüksek roller denk düşüyor. Genelde böyle oluyor. Çok sakin, çok romantik rolleri henüz oynamadım. Trabzon’un yüksek enerjisini rol aldığım karakterlerdede yaşıyorum, yaşatıyorum.

AMATÖR BİR OYUNCUYA HAYRAN KALDIM

Provalar haricinde neler yapıyorsun? İş çıkışında mesela..

Trabzon’da yapılacak çokça aktivite yok. Sinemaya giderim. Gelen turne ekiplerini izlerim. Amatör tiyatro topluluklarını izlemeyi severim. Oyunlarından davet aldığımda giderim. Amatör topluluklar nasıl yaklaşıyorlar size? Çok sıcak, çok kibar. Çok ilgililer. Şaşırdığınız, yetenekli gördünüz kişiler var mı.? Geçen sene izlediğim bir ekipten bir oyuncuyu hayranlıkla takip ettim. Tanıştım da kendisiyle.

BENDE AMATÖRDÜM

Trabzon’da ‘tiyatro yeteneği’ var diyebilir misin? Olmaz mı?

Muhteşem bir potansiyeli. Bende vakti zamanında amatör tiyatro gruplarından beslendim. Sen de amatörden buralara geldin öyle mi? Evet. öyle diyebiliriz.

ÇOK BEDEL ÖDÜYORSUNUZ AMA

Trabzon bir istanbul yada İzmir gibi değil aslında. Kapalı bazı sert çizgiler önünüze konabiliyor. Özellikle bir kadınsanız. Bu engelleri nasıl aştın?

Hikayeler hemen hemen üç aşağı beş yukarı hep aynıdır. Benim de sınıfta vardı annesi babası sanatçı olan ama çocuğunun sanatçı olmasını istemeyen. Benim de ailem onaylamadı. Ama zaman tabiki lehimize dönüyor. Bu zorlukları şu an yaşayanlara ne dersin? Neler önerirsin? Herkes önüne koyduğu hedefe yürüsün. Canları ne kadar yanarsa yansın. Çok bedel ödeniyor ama sonucu mükemmel. Mutlu oluyorsunuz. Hayatınızın belli bir noktasına geldiğinizde ‘iyiki’lerim ‘keşkelerim’den daha fazla..

İLK KEZ KARA MİZAH OYNADIM

Ziyaretçi nasıldı? İlgi var mıydı?

Kesinlikle büyük ilgi var. Hikayesi de çok sıcak geliyor. Oynanış biçimi de çok sıcak geliyor. Toplum olarak dram içeren hikayeleri seviyoruz. Üstüne bir de mizah varsa seyirci kesinlikle alıyor. Ziyaretçi tiyatro hayatının neresindedir? Tür olarak kara mizah ilk kez oynadım. O yüzden mesleki olarak bir tür denedim. İkincisi artık yaşım itibariyle herhalde anne rolleri oynamaya başladım. Hayatımın dönüm noktaları. Yok canım kaç yaşındasın ki.. En fazla 20.. Tabi tabi (gülüyor) Ziyaretçi’de önce sert bir kaynana sonra gelinin üzüntüsüyle üzülen bir şefkatli anneye dönüşüyorsun. Bu süreci yönetmek zordur. Tekst bize çok hizmet etti. Yönetmenimiz Uğur Keleş de bunu destekleyecek doneler verdi. Naçizane oyunculuk bilgimizle mutlu finale hikayeyi taşıdık.. Hayalinde sahne almak istediğiniz bir oyun var mı? Artık psikolojik gerilim, o tarz rolleri istiyorum. O

ANI UNUTAMAM

Sahnedeyken yaşadığın ilginç yada enteresan unutamadığın bir an oldu mu?

Sivas’ta rumuz Goncagül adlı oyunda finaldeki yüzük sahnesini unutamam. Gerçek bir evlenme teklifi yaşandı. Şu an meslektaşlarım evli, iki de çocukları var. Bu anı hiç unutmam. Sahnedesiniz oyun oynanıyor, meslektaşımın bir tanesi aynı sahneyi paylaştığımız diğer arkadaşımıza yüzük uzatıyor ve evlenme teklifini yapıyor, çok güzel bir duygu. Trabzon’da böyle şaşırdığın bir an var mı? Henüz yok. Oyunlar devlet tiyatrosunda nasıl seçiliyor? Normalde repertuar kurulu var. O kurul oyunları gönderiyor. Fakat genel sanat yönetmenimiz Uğur Keleş oynamak istediğimiz oyunu birlikte seçmeyi teklif etti. İçinde naif bir hikayesi olan ama üstündende mizah yapabileceğimiz Tuncer Cuceloğlu’nun Ziyaretçi adlı oyununa karar verdik. Prova sürecindede bize herhangi bir kısıtlama getirmediği, özgür bıraktığı için prova sürecimiz çok keyifli geçti. Ortaya güzel bir oyun çıktı. Bunun baş mimarı sevgili Uğur Keleş’tir. Ekip olarak kendisine teşekkürü bir borç biliriz. Ziyaretçi’nin turneleri nasıl gidiyor? Ordu, Samsun ve Çorum turnelerini bitirdik, önümüzde Artvin var. Seyirci de çok ilgili ve mutlu. Bizde bu sayade mutluyuz. Medea’yı izledin mi? Evet izledim. Mitolojik bir öykü güzel bir hikayesi var. Görsel olarak sahnelenişini çok güzel. hikayesi zaten çok çarpıcı arkadaşlarımda çok emek vermişler. Hepsini tebrik ediyorum.

AİT OLDUĞUM YER

Trabzon senin için ne anlam ifade ediyor?

Yaşamaktan çok keyif aldığım ait olduğum yer. Tabiki gelişmesini istediğim çok alan var. Bende burada opera ve bale binası görmeyi çok arzu ediyorum. Eski rum mimarisini çok seviyorum örneklerinin yaşatılmasını istiyorum. Kaldırılmaması gerekiyor. Etnik toplulukların rahatça yaşayabilmesini arzu ediyorum.