Ligin mimarları!

Mevzu "kötü futbol" oynamak olduğunda, Fenerbahçe maçlarında her zaman yeterli kanıtlar vardır Trabzon’da. Sistemin üretmeye çalıştığı bir takımın! kendini tüketmeye, ne kadar izin vermemek konusunda, gönüllü olanları bu çise yağan gecede bir kez daha gördük.

Medıcal Park’ta haftalar sonra, özellikle ilk yarıda kötü oynarken, kazanamamanın normal bir açıklaması vardır elbet.  Ama aslında burada asıl  konu bu değil. Halbuki böyle geniş bir kadrosu olan Fenerbahçe’nin, ne Yaşar Kemal Uğursuz’una! Pardon Uğurlu’suna, ne çocuklarının adı Oğuz ile Aykut olan yan hakemi Erdinç Sezertam’a, ne de VAR’ın başında ‘var’ olmayan Cüneyt Çakır’a! ihtiyacı var.  

Abdullah Avcı ile 17 maça çıkan Trabzonspor’un tek mağlubiyetine bir yenisinin eklendiği bu soğuk gecede, ilk 45 dakikaya hakim olan taraf, hiç kuşkusuz var ile yok çizgisinde olan ve uçurumdan dönen konuk ekip idi. Ağırlığını ve isteğini ortaya koydu. Yönetimini daldan, teknik adamını ipten aldı! Sıkıntı bunu Trabzon’da sahnelemesiydi.

Caner’in geçen hafta oyundan alınırken, kendisine ağır söylenmesini koz alarak kullanan, Alaman patentli Erol Bulut, Trabzon’a gelirken Caner’i kadroya almayarak, diğer oyuncularına gözdağı verdi ve motivasyonu sağladı. Custavo ve İrfan Can’ın sakat oluşları devam eden Sarı lacivertlilerde  iç manzaranın değişmesi için "bir kelleye" ihtiyaç vardı. Bu hafta sehpadaki sultan, Caner oldu!                                                                    

                                                                                                      *****

Trabzonspor'un harika yükselişi sürerken, Galatasaray gibi üst üste sekizinci galibiyet kendisine bu sefer nasip olmadı. Abdullah Avcı, bu çocuklara önce yüreğini açmıştı, sonra hak edene forma verilmenin kapısını.

Abdülkadir Ömür ile Trodsen’in sakatlığına yine Kamil Ahmet’in eklenmesi, Safa’nın covid tedavisine alınması, bordo mavililerin ilk 11’ini tabi ki etkilemedi. İlk yarıda üç, ikinci yarıda üç, rakibin toplam altı net gol pozisyonunu nefis kurtarışlarla ellerinde eriten Uğurcan, bana göre kendi cephe hattında gecenin alkışını aldı.

İlk yarı oyuna hakim olamayan ev sahibi, ikinci yarıda evinde olduğunu hatırlayınca, misafir takıma bir kaç kez soluk kestirdi. Mesela: ilk yarının son dakikasında skor 0-0 iken, Nwakaeme’nin, Fener kalesiyle net bir şekilde karşı karşıya kalacağı bir anda faul yok iken, bir faul yaratan kemalsiz Yaşar! Bu dakikaya kadar saman altındaki suyunu, ilk kez yüzeyden yürütmek için dışarı çıkardı. Halbuki bir orta hakem, maçın önüne geçmemeli.

Özellikle Berat, Marlon, Edgar’ın da gününde oluşları, Fenerbahçe’nin for hattına fren yaptırdı ama genelde durgun oynayan ve istenilen bunaltıcı baskıyı kuramayan bordo mavililer, filmin senaryosunu Fenerbahçe’ye yazdırdı. Konuk ekip daha iyi oynadı, doğrudur. Ama son 10 dakikaya girildiğinde konuk ekip ceza alanı içerisinde, Bakasetas’ın yüzüne patlayan Valencia’nın dirseğinden, gelecek olan penaltı da, VAR’a bile gitmenin gerek görülmemesi, lige yine mimarların el attığını mı gösterdi?

Halbuki; bu Fenerbahçe takımının ne Yaşar’a, ne de Kemal’a ihtiyacı var. Ama masa üstü oynamak alışkanlık yapmış!                                                                 

                                                                                       *****  

Soğuğun ısırdığı sette, adaletsizlik sahnelerinin çekimleri  bu 90 dakikada da sürdü.

Oyunun üçte ikilik bölümü bittiğinde, yürüyen Fener takımına el atan Erol hoca, Mesut, Thiam, Samuel ve gecenin çok çalışanı ve tek golünü yazanı, Pelkas’ı dışarı alıp, sahaya Valencia, Samatta, Ferdi ve Ozan’ı sahaya sürmesi, ona galibiyeti getirdi.

Özellikle gol pozisyonunda Ferdi’nin iki-üç kişinin arasından çıkıp gol atağını başlatması kenar yönetimlerine, kulübedeki kışkırtıcı ustası Volkan hariç, alkış aldırdı… Parmak, Yunus, Afobe ve Yusuf’u ikinci 45 dakika içerisinde zamanla sahaya süren Avcı, bordo mavili takımın özellikle uzatmalarda altı pas içinde kaçırdığı pozisyonlar, magazine kapak olacak cinstendi. Önünden geçen topa önce Afobe, ardından Hugo ıskalayınca, sanırım en çok ligi yine dizayn etmeye başlayan iç mimarları sevindi. Desenize, Kapıkule’den dışarı çıkmayı hak edenler değil de, hak etmeyen Türk takımları, Avrupa futbolunda yine ilk turdan elenip, geri gelecekler. 

Yine uzatmanın son dakikasına girilmek üzere iken, Djaniny’in vurduğu kafa, kale direğinin köşesinden geri gelince, bu anlık ganimet "Gerçek adalet, ganimeti reddetmekle başlar." sözü geldi aklıma.

Lider ile Trabzonspor’un arasında 9 puan fark var. Ligin bitimine de koca bir 14 hafta var. Fenerbahçe, Trabzon'a nispeten bu gece galibiyete daha yakın oynadı, doğrudur. Ama her zaman hatırlatmakta da fayda var. Bizlerin yazdıkları da bu soğuk rüzgarlı gecede uğultudan başka bir şey olmayacaksa, bırakın sahadaki takımları, varlarıyla, yoklarıyla, tüm güçleriyle oynasınlar ve özgür kalsınlar.