Karanlık korkar aydınlıktan!

Bugünlerde ay ışığı serin ve sert vuruyor denizin üstüne.

Yazdan sonbahara geçiş için zorluyor mevsimleri.

Sızar camdan içeri; yakamozun ışıkları gibi uzayın derinliklerinden…

Evin tül perdeleri ve güneşlikleri; gece karartıya duvar gibi durur. Gecenin ürperten sessizliğine karşı…

Işığınızı kaybedince adeta kör olursunuz. Çakmak ile mum ararsınız ellerinizle karanlık odalarda!

Etrafınızı aydınlatmak için ışık olur, dolunay olursunuz.

Trabzon’un sahilinde, batı kıyısından geliyor Gülcemal kamyonlarının sesi! Çocuklar lunapark’ı, dönme dolabı, atlı karıncaları bekliyor heyecanla!

Sokak lambaları da küsünce aydınlığa, ezan sesiyle gelen akşam vakti, gebedir karanlıktan aydınlığa.

Bugünlerde karanlık sisli ve puslu olur.

Kaparsın gözlerini karanlığa, rüyada belki aydınlığı görürüm diye. Hayaller aydınlığa, kararan gecenin zulasına bakmaz.

Günün iyiliklerini ve kötülüklerini örter karanlık!

Elindedir insanların kendi kaderi, kanat vurur siyah karga bağırarak alaca karanlığa…

Zinoslar ve güvercinler ayrılırken karanlıktan, aydınlığı karşılar şafak sökerken müthiş sesiyle sarı guduk Karatavuk, müzik resitali verir günün ilk ışıklarına…

Küçüklerin uykulu ve kepekli gözleri, aydınlığa açılır.

Bazen çıkmaz istemez insan aydınlanmış yataktan. Korkar; ya karanlık yine çökerse odaya diye!

Karanlık korkar aydınlıktan!

Hayaller ve rüyalar genelde sabaha karşı girer beynine insanın.

Bugünlerde erken gelir karanlık ve geceleri ısırır soğuk hafiften, hafiften!

Annen seslenir yan odadan “Kalk geç kalacaksın” diye…

Örme saçlı bir kız, uykulu gözlerle çoktan girmiştir omzunda çantası okul yoluna.

Geceden kalma bir meyhane türküsü tutturur, bizim balıkçı İdris.

Gündüzü yarar o davudi sesiyle, yeni gelen günün aydınlığını karşılar küçük balıkçı damında. Kayığının motorunu çalıştırır engin sulara doğru ‘rastgele’ sesleriyle!

…Ve insanın yüreği en çok karanlıkta pır pır eder.

Kimi görmek istemez yine geceyi, kimi günlerce çıkmaz gündüz evinden!

Sabahın ilk ışıkları çökünce sokağına, açarsın perdeleri tam köşelere kadar.

Açık bırakmak istersin tül perdeleri bile, evinin içi hep güneşli, aydınlık kalsın diye!