İstanbul’da yaşayan ve özel bir şirkette çalışan 21 yaşındaki P.D., öz babası tarafından cinsel istismara uğradığında henüz 5 yaşında bir çocuktu. 13 yıl boyunca devam eden istismarı yıllarca korkudan gizleyen genç kız, yaşadığı sinir krizinin ardından bir arkadaşının desteğiyle babasını yargıya teslim etmiş. Yargılama sonucu baba Ş.D., ‘Çocuğun nitelikli cinsel istismar’ suçundan 45 yıl ceza alırken, iki kardeşi ve annesiyle her şeye sıfırdan başlamak istediğini söyleyen P.D. yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Öz babam olan o adam tarafından, hatırladığım kadarıyla 5 yaşından itibaren istismara uğradım. Belki öncesi de vardır. Ama dediğim gibi ben 5 yaşından sonrasını hatırlıyorum. Yaşadığım bu korku ve iğrençlik 18 yaşına kadar sürdü.

Yaklaşık 2 yıl önce de yine o adamın bana yaptıklarından dolayı, bir arkadaşımın yanında sinir krizi geçirince yaşadıklarımı arkadaşımla paylaştım. Arkadaşım, ‘Bu iki kişinin bileceği bir sır değil. Bizim dışımızda birileri bilmeli ve baban yargılanmalı’ dedi. Beni kolumdan tutup anneme götürdü ve yaşadıklarımı annemle paylaştım.

‘Günlerce ağladı’

Annem anlattıklarım karşısında şok oldu. Sinir krizine girdi. O an tek istediği o adamı öldürmekti. Arkadaşım ve ben güçlükle sakinleştirdik. Sonra da birbirimize sarılıp saatlerce ağladık. Sabaha kadar benimleydi, o gece benimle uyudu. Sabahta hemen karakola gidip şikâyetçi olduk. O adamı hemen gözaltına aldılar ve sonrasında da tutuklandı. Annem günlerce hatta şimdi bile, ‘Bu durumu nasıl fark etmedim. Nasıl bir anneyim ben’ diye ağlıyor. Sürekli bu yaşadıklarından dolayı kendini suçluyor.

‘Çocukluğumu çaldı’

Yaşadıklarımdan dolayı bende özgüven diye bir şey kalmadı, hatta hiç olmadı ki. 18 yaşına kadar hiç yaşamamışım. O adam en güzel yıllarımı, çocukluğumu çaldı. Toplu taşıma araçlarına binerken hep tedirgindim ve bu tedirginliğim hâlâ devam ediyor. Defalarca arkamda biri varmış ve her an bana dokunacakmış gibi hissedip, araçtan inip kustum. Tüm yaşadıklarımın açığa çıkmasının ardından da psikolojik destek aldım, hâlâ ilaç kullanıyorum. Bu olaylar açığa çıktığından  beri en büyük destekçim annem ve erkek kardeşim oldu. Onlar hep yanımdaydı. O adam karakola ilk gittiğinde, ‘Keşke yapmasaydım’ demiş. Mahkemede de yaptıklarının iftira olduğunu söyledi. O adam tutuklandıktan sonra ailesi sürekli bizi tehdit etti. Ailesi, yaşadıklarım için, ‘Kendi rızasıyla olmuştur’ dedi.”

Milliyet