İnsan ve toplumun en büyük  hastalıklarından biridir duyarsız olmak. Kangren hale geldi duyarsızlık.

"Duyarsızlaşma, sıklıkla karşılaşılan olumsuzluklar karşısında insanın duygusal ve fiziksel tepkisinin  ortadan kalkmasıdır."

"Veya insanın diğer insanların ve genel manada toplumun duygusal, fiziksel olarak; sosyal ekonomik, siyasal, sağlıksal, eğitimsel,  bilimsel, kültürel yaşantılarla gibi unsurlarla  ilgilenmemesidir."

Maalesef; toplum olarak öyle bir süreçten geçiyoruz ki, bu duyarsızlık hali toplumun genlerinde büyük bir tahribat yaratıyor.

Bana ne deyip duran zihniyet ve dil dumanlı puslu bir iklim oluşturdu üzerimizde.

Ne olursa olsun hiçbir şey olmamış veya yokmuş gibi davranma  yüz ve mimikleri  bedenleri ve ruhları esir almaya devam ediyor.  

Yazık ki ne yazık!

Yanında yakınına veya herhangi birine birşey olur, derdine değil.

Sosyal hayatta o kadar sorunlar olur, içler acısı durumlar yaşanır, derdine değil.

Zor koşullarda mücadele veren sağlıkçıların yaşadıkları ortada iken hastane baş, sağlık çalışanını dövsün darp etsin birileri seyretsin.

Bilim insanları gece gündüz çalışacak emek verecek insanlığa güç verecekler, değer görecekleri yerde cahil cuhelayi pamuklara sarıp yükseltenleri  izleyenler, sesiz kalanlar.

Eğitimde ilerleyeceğiz diye değişim ve dönüşüm yaşayacağız diye yenilikler yapılır, bir türlü istenilen olmaz. Olan nesillere gençlere olur, gençlerin gözü uzaklarda. Durumu izlemeye devam. 

YÖK bir karar alır, baraj kalkar, bir dizi değişiklikler yapılır, ne getir ne götürür bakılmaz. Eğitime faydası zararı nedir ? İki gün konuş sonra bırak kendi haline.

YÖK durduk yerde YKS değisikliğine gider. Neden böyle bir değişiklik yapma kararı alır. Başarısızlık ödüllendirilir mi ? Altında aceba hangi düşünceler yatar demeyen umursamazlık. Eğitime, çocuklarımıza faydası mı zararı mı var demeyen sessiz seyirci çoğunluk. Kafa yoran kaç kişi.

Dış siyasette Türkiye'yi çepeçevre saran ateş hattı oluşmuş, ne kadar insan dertlenir.

Birbirini kemiren, nefret dilini seyreden; sevgi, saygı,kardeşlik değerlerini  umursamazlık.

Kadınlarımıza, kız evlatlarımıza  hayat  zehir zindan edilirken sadece ahlar vahlar deyip kendi kabuğuna çekilmek.

Ahlâk, etik değerler yerle bir olurken, ayaklar altına alınırken, sosyal çürümüşlük ruhları kemirmeye devam ederken, maddenin manayı esaret altına alışını seyreylemek.

Yalan, dolan, fırsatçılık, fitneçilik, fesatlık, iltimas, adam kayırma vb. yel gibi eserken, çoğunun tenine ruhuna işlerken bakakalmak.

Hırsızlık, cinayet, kapkaç, alıkoyma, şiddet, adî cürumlar sokaklarda kol gezerken bana dokunmasın diye evine kapanıp kapıları kapatmak.

Her geçen gün artan aç ve sefillerin göz yaşartan görüntüleri karşısında,  karnı  tokların  katılaşan kalplerin ve herşeyin güllük gülüstanlık içinde olduğunu göstermek, insanların aklıyla alay etmek.

Tarım ve hayvancılıkta üretkenliğin azaldığı,  uğraşanların çektiği çileyi, yaşadıkları zorluklar karşısında herşeyi görüp de sessiz kalmak.

Gerçekleri, doğruları görüp de kendisine zarar gelmesin diye kendini izole etmek.

Daha neler neler...

Sanki;  narkoz yemiş, uyuşmuş, hisleri körelmiş, sinir uçları işlevsiz, algıları donmuş hale geldik.

İş gelip yaşanan olumsuzluklar kişinin kendisine dayanınca orada herşey değişiyor. Kıyamet o zaman kopuyor. 

Ekonomik zorluklar kişinin cebini yakmaya başlayınca, ceplerin dibi delinince duyarlılık zirve yapıyor.

Tencerede aş sıkıntıya girince antenler dikleniyor. Her yere kulak vermeye başlıyor insan.

Böyle mi olmalı insan? 

Bu duyarsızlık nereye kadar?

İnsan her durumda kendi iradesi ile duyarlı olmalı. Şahsi değil toplumsal hareket etmeli. Ben değil, biz olmalı.

Duyarsızlık önce ruhu sonra toplumu çökertir. Temennim; bana neci duyarsız zihniyetten kurtulmak, biz duygusunu egemen kılmaktır. 

İnşallah duyarlı hale geldiğimizde geç kalmamış oluruz.