Levent Ustabaşı

Levent Ustabaşı

Bu duygunun adını siz koyun!

Yıl 2013…
Bir Trabzon baharı…
Nemle karışık sıcaklar bastırıyor…
1 Nisan şakalarının yapıldığı haftanın başı…
Sabah saatlerinde kurşun sesi duyuldu.
Kulakları tırmalarcasına..
O ses!
Vakfıkebir İlçesi’nde banka şubesinden geldi.
Duyan koştu, bankadakiler dışarı kaçtı.
Uzun sürmedi.
Acı ve dehşet yüzlere yansıdı.
Bankanın güvenlik görevlisi bodrum katında intihar ettiği anlaşıldı.
33 yaşındaki Emre Yavuz Alp.


Kimse inanmadı!
Olamazdı..
Bunu o yapamazdı.
Hiçbir sorunu yoktu..
Borcu yoktu!
Neden böyle birşey yaptı..
İntihar dedi polis..
Dosyayı kapattı.
Hala bilinmiyor.
Hala sırrını koruyor. 
Beyin ölümü gerçekleştiğinde ailesi ‘organları yaşasın’ dedi.
Böbrekleri bir kişiye gitti.
Kalbi başka bir kişi için hazırlandı.
Bir süre sonra ailesi böbrekleriyle can verdiği kişiyle görüştü.
Annesi,” Oğlum yaşıyor” diye iç çekti..
Ama kalbin izi sürülemedi.
Karşılarına hep duvar çıktı.
Emre’nin kız kardeşi Mehtap ağabeyinin kalbinin peşinde..
Bir kez de olsa görmek istiyor ağabeyinin yaşattığı bedeni..
Tanışmak istiyor.
Mehtap’a ‘neden bu ısrar’ dedim.
“Onun kalbinin attığını duymak istiyorum” dedi.

“Ne değişecek?” diye ısrarla üzerine gittim.
“Sen anlamazsın. Bilemezsin! O’nu hissedeceğim. Çok iyi bir insandı. Yaşattığı bedene kendinden katmıştır mutlaka..” diyerek duygulandırdı beni.
Değişik git-geller yaşadım.
Yerine koydum kendimi..
Hadi siz de deneyin.
En sevdiğinizin bir parçası başka bir bedende yaşıyor.
Karşılaşıyorsunuz.
Yüzüne bakıyor elini tutuyorsunuz.
Tuhaf mı?
Hayır.
Özlem mi?
Belkide..
Adını koymak zor değil mi?
Bende koyamadım..
Devam ettim.
“Yetkililerle görüştün mü?” diye sordum. 
Düşündü..
Derin bir nefes çektikten sonra, “Çok görüştüm. Ulaşamadım. İzin vermediler. Kimlik bilgisi veremeyiz dediler. Ne yapacağım çaresizim.” diye anlattı derdini…
Gözleri büyüdü ve “Sen gazetecisin bulursun” diyerek iliştirdi lafı..
Sadece edindiği bilgi, “52 yaşında bir kadın”
Bu kadar.
Mehtap ağabeyinin kalbini arıyor..
Milyonlarca insanın içinde..
İnatla..
Son çaresi valiye gitmek. 
Bu yazı nasıl biter bilemedim.
Kalemimden ancak şu satırı düşebildim; 
Yaşarken sevdiklerinizin kıymetini bilin..

YAZIYA YORUM KAT
Haberlere yorum yapanlar genel kuralları kabul etmiş sayılırlar. Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan yorumlar onaylanmamaktadır.
SON YAZILAR