Konak, “Bu söylemdeki niyetim Trabzon’umu, ulusal basında papaz öldüren, Hrant Dink’i öldüren, linç kültürü olan, gerici, tutucu ve çek-senet alanında ağır abi imajından kurtarmak ve de yeni bir linç hadisesiyle, Trabzon’umun fişlenmesini önlemekti. BDP’lilerin içlerinde iyi niyetli birkaç tane kişi olduğunu bilsem de, yaptıklarını kim onaylayabilir. Ancak bazı siyasi partilerin Güney Doğu’ ya, BDP’lilerin de Karadeniz’e girememesi, zaten ülkenin fiilen bölündüğü ve parçalandığı anlamına gelecektir ki, çok sevdiğim ülkem adına ben buna dayanamam.

 

Tarih boyunca savaşı her zaman, siyasiler ve devlet adamları çağırmıştır. Sanat ve sanatçı ise barış ve kardeşliği çağırmıştır. Bunun en güzel örneği II. Dünya Savaşında 40 milyon kişinin ölümüne sebep olan ve savaşta taş taş üstünde kalmayan Hitler Almanya’sının kötü imajını, Beethoven’ın besteleri ile dünyada düzeltmeye çalışmıştır. 

 

Ayrıca Abdullah Öcalan yakalandığında, asamayıp İmralı adasına gönderenlerle, son dönemde ise Oslo görüşmeleriyle başlayan, şu an ise İmralı adasında Türkiye Cumhuriyetinin yeni anayasasına yön veren, Abdullah Öcalan ile görüşen ve ona bu hakları veren siyasetçiler, BDP’ den daha mı masum? Dolayısıyla bu süreçte hiç kimse masum değildir. Masum olanlar bu ülke için destansı yiğitlikleriyle can veren şehitlerimizdir. Ve gün gelecek bu şehitler, sanatçıların veya halkın yüzüne değil, bu sürece sebep olan siyasetçilerin yüzüne tüküreceklerdir. En önemlisi ise Karadenizlilere, hele hele Trabzonluya, kimse vatan sevgisi ve şehitler konusunda akıl vermek bir yana, hatırlatma yapmaya bile kalkmasın. Zira benim ailemdeki şehitlerim Sarıkamış dağlarında yatıyor, mezar yeri bile belli olmadan. Memleket sevdası konuşulacaksa da, en başa benim adım yazılacaktır. Bu böyle biline.”