Trabzon’un en büyük deresi olan Değirmendere’de büyük bir çevre katliamı yaşanıyor. Derenin kenarlarına yapılan hazır beton, kömür, yemek, çamaşır, asfalt gibi fabrikaların zehirli atıklarının denetimsiz olarak dere yatağına bırakılması çevre ekolojisini yok ediyor.. Gelişi güzel ve damıtımsız olarak dere yatağına bırakılan atıklar nedeniyle yıllar önce berrak akan dere artık simsiyah akmaya başladı.

 

 

KTÜ’nün hazırladığı ve 2000 yılında dönemin Valisi Adil Yazar ve Rektör Türkay Tüdeş tarafından tanıtılan bir basın toplantısıyla kurtarıcı niteliğinde tanıtılan Değirmendere Çevre Düzenleme Projesi tarihin tozlu raflarına kaldırılmış durumda. Kendi kaderine terkedilmiş olan dere yatağı çevresinde yaşayan vatandaşlar bu duyarsızlıktan şikâyetçi.  

 

 

 

Dere güzergâhında evi bulunan Ayhan Kalayçı,” Biz burada doğduk büyüdük, halen burada yaşıyoruz. Dere yatağı çevresine kurulan bütün fabrikalar, bütün şantiyeler atıklarını dereye bırakıyor. Kömür depolama ve paketleme firmaları sularını hiç süzdürmeden dereye akıtıyor. Asfalt üreten fabrika hiç utanmadan bütün zehrini dereye akıtıyor. Değirmendere adeta zehir deresi haline geldi. Eskiden içerisinde yüzdüğümüz, suyunu içtiğimiz, balığını tuttuğumuz deremiz yok oldu. Birçok yere başvurduk. Devletin bütün kurumları bu katliam karşısında sessiz kalıp izlemekle yetiniyor. Dere zehriyle denize akıyor, denizdeki balıkla da sofralarımıza giriyor. Kimse bunları düşünmüyor. Bindiğimiz dalı kesiyoruz. Jandarmaya birçok kez şikâyette bulunduk, onlar da şu açıklamayı yaptı, “Elimizden bir şey gelmiyor, tutanak tutup uyarıyoruz” diyorlar. Artık bu duruma belediye müdahale etmeli. Biz deremizi geri istiyoruz” diye konuştu.

 

Kaynak : Sonnokta